Bijna
17 oktober 2017 - Benamejí, Spanje
Elke dag is weer anders en dat al bijna 6.5 week lang. Het is verslavend. Vanochtend na een lekker ontbijtje in het plaatselijke barretje op de fiets vertrokken naar Luque waar we gisteren geëindigd zijn. Het was voor het eerst bewolkt sinds dagen en af en toe viel er een drupje regen maar dat viel gelukkig allemaal reuze mee en de temperatuur was prima om te fietsen. Jeroen ging met de auto naar Cabra waar we hem weer voor de lunch hebben ontmoet. Wat zijn mobiele telefoons toch handig. Je locatie delen en bij binnenkomst van Cabra hebben we gekeken waar hij zich bevond en konden we gemakkelijk naar hem toe rijden. Ideaal.
We moesten nog een stuk van de Via Verde afleggen maar gelukkig geen bruggen meer met dwarsbalken dus het was te doen.
Het gekke is dat olijfbomen niet vervelen. De olijfolie industrie is momenteel in vol bedrijf. De olijfbomen worden geschud of met stokken geslagen om de olijven te oogsten. Bij de perserijen rijden tankwagens de een na de ander volgeladen weg. Niets romantisch aan, gewoon: olijfolie.
We merken wel dat we nu in dichter bevolkt gebied komen. Toen we net van de Via Verde afgingen kwamen we door de lelijke buitenwijken van Lucena. Spaanse volkshuisvesting. Echt vreselijk. En aan de rand van de stad veel van die grote meubelzaken maar dan ook nog eens vervallen en lelijk.
En dan verschijnt steeds vaker Málaga op de borden. Nog maar 75 km! Dat betekent: Alora nog minder!
Bij aankomst in Benameji had Jeroen al ingecheckt en onze tassen op onze kamer gezet. Wat heerlijk toch deze verwennerij. Gelukkig kon hij vandaag de auto voor de deur parkeren want gisteren heeft hij ontzettend met onze bagage allerlei trappen op lopen sjouwen. Nogmaals dank daarvoor.
's Avonds weer heerlijk gegeten in een Spaanse bar met een klein restaurantgedeelte. Huisgemaakte kroketten met lekkere salade. Gewoon heerlijk klaargemaakt. Het blijft bijzonder dat er altijd een t.v. aanstaat. In deze bar waren het er zelfs twee. Die bewegende beelden blijven je aandacht trekken, maar de Spanjaarden vinden het de normaalste zaak van de wereld.
Nu gaan we slapen en dan morgen...... aankomst in Alora! Wat hebben we hier vaak aan gedacht en wat is het bijzonder dat het nu staat te gebeuren. 40 dagen op de fiets dwars door Nederland, België, Frankrijk en Spanje. Elke dag een stukje en dan ben je er. De kans is groot dat we morgen in de regen moeten fietsen. Dat hadden we anders voor ogen maar we zullen maar in ons hoofd houden dat de Spanjaarden zitten te springen om regen, zo droog is het hier. En wie weet valt het mee. Dat kunnen jullie morgenavond lezen. Met natuurlijk foto's van onze aankomst en ons ererondje op de Plaza Mayor de Casa Arroyo de la Montaña. Nel we komen er aan!
Etappe 39. Luque - Benameji: 78 km.
Totaal: 3405 km.
Bij jullie gebeurt het dus spontaan, zo maar vanuit het wolkendek.