Code strak blauw

Vanochtend nog even genoten van het ontbijt en het uitzicht in het mooie Albarracin. Samen vertrokken. We reden door een prachtige kloof. Bomen in vlammend gele kleuren, in herfsttooi. Strak blauwe lucht. Weer schitterende beklimmingen en dito afdalingen. Op een gegeven moment, Adri fietste een stuk voor me uit, werd mijn aandacht getrokken door een lawine van steentjes. Het meeste daarvan verdween in de geul naast de weg, een enkele kwam op de weg terecht. Adri had gezien dat het veroorzaakt werd door zeker drie wegvluchtende steenbokken. Van Nel en Jeroen hebben we begrepen dat dat vaker gebeurt. Het valt ons wel op dat de rotswanden vaak zijn bedekt met een stalen net om te voorkomen dat stenen op de weg vallen. Je ziet de borden waarop staat dat je uit moet kijken voor vallende stenen. Daar schiet je niets mee op. Wij hebben wel een helm op maar een steen op mijn hoofd lijkt me niet echt een pretje. Maar het zal wel loslopen. 
Vanochtend samen een kopje koffie gedronken in een klein dorpje. Lekker buiten op het heerlijke terras gezeten. Wat een rust hier. 
Adri zou met mij samen fietsen tot halverwege, het punt waar de Taag ontspringt. De bron ligt op een hoogte van 1590 meter in de Sierra de Albarracin. De Taag mondt na 1008 km uit in de Atlantische oceaan bij Lissabon. Onderweg vormt de Taag over 60 km de grens tussen Spanje en Portugal. Weinig water te bekennen in die bron. Er zal onderweg wel het een en ander bijkomen. Twee jaar geleden waren we in Lissabon en daar konden we zien dat de Taag toch wel een zeer indrukwekkende rivier is.

Lunch zat er vandaag niet in want er waren niet veel eetgelegenheden onderweg. Daarom reeds vanochtend voor ieder van ons een heerlijke bocadillo gekocht zodat we konden picknicken.
We hadden het eerste gedeelte van de tocht fors geklommen. Adri heeft op de terugweg flink kunnen dalen. Er zat een stuk weg bij dat zo overzichtelijk was met goed asfalt dat hij max. 75 km per uur haalde. Wel erg hard. Ik doe het hem niet na en dat wil ik ook niet. Veel te hard. En dan te  bedenken dat hij daar vanochtend met 8 km per uur tegen op fietste.
Ik had de tweede helft van de etappe ook weer prachtige stukken weg. Op een gegeven moment kreeg ik te maken met vlagerige harde wind in een kloof. In Nederland zouden ze vast code geel geven voor deze weersomstandigheden. Met nog het advies je stuur vooral goed met twee handen vast te houden. In Spanje kennen ze dat gelukkig niet. Voor ons was het vandaag gewoon code strak blauw.
 
Vanochtend het enige hotel in Uña gebeld om te informeren of we daar konden overnachten maar we kregen geen gehoor. We zouden dus wel zien. Gedurende de dag kwamen er daardoor andere goede ideeën boven. Morgen zou het maar een zeer korte etappe zijn naar Cuenca (35 km). Daar zouden we gaan kamperen en een rustdag nemen. Cuenca moet een erg mooie stad zijn. Met dit prachtige weer hadden we nu wel zin om te gaan kamperen. Daarom besloten dat ik na Uña nog 17,5 km door zou fietsen. Daar zou ik op Adri wachten om vervolgens de fiets op de auto te zetten en naar de camping te rijden. Morgen fiets ik met Adri samen weer 17,5 km terug tot het punt waar we mijn fiets op de auto hebben gezet. Dan keren we weer om naar de camping. Dan fiets ik 17.5 km dubbel maar dat is geen probleem. Een lekker herstelritje en daarna een dag rust. Om niet in de war te raken met het aantal kilometers zetten we vandaag gewoon de oorspronkelijke etappe + kilometers onder dit blog.
We staan hier heel lekker rustig..... Alle ruimte dus dat komt helemaal goed. Morgen maken we wel foto's van het uitzicht. Nu schrijf ik het blog in de tent en het begint al behoorlijk af te koelen dus zo lekker slapen.

Etappe 29. Albarracin - Uña: 80 km.

Totaal: 2671 km.