Fietsnomaden

Het duurde even voordat we alle campingspullen weer in de auto hadden. De tent moest nog drogen maar die is redelijk droog weer ingepakt. Heerlijk toch dat gekeutel op zo'n camping. Het was wat drukker geworden in het weekend maar niemand had last van elkaar. Het is eigenlijk leuk om te zien hoe iedereen wat aan het aanrommelen is. Wat kan je dan eigenlijk met weinig spullen toe. Een campingafwas is nooit groter dan de spullen die je bij je hebt. 

Ik vertrok vanaf de camping naar Cuenca. Ik was nog maar 5 km onderweg toen ik voor mij twee fietsers zag vallen. Het waren twee oudere mannen die waarschijnlijk met de sturen elkaar hebben geraakt. Direct natuurlijk afgestapt en één van de mannen overeind geholpen en de fiets van de weg gehaald. Hij had behoorlijk veel pijn. Gelukkig stopten er ook direct een aantal auto's met Spanjaarden die het verder van me overnamen. Ik ben weer opgestapt. Het zag er niet ernstig uit maar schaafwonden en vallen op hard asfalt zijn gewoon geen pretje.

In Cuenca leidde de fietsroute me toch nog even door 'de bovenstad'. Een gedeelte van de klim die ze dit jaar in de Vuelta ook hebben gedaan. Dat was even klimmen maar de afdaling was ook niet mis. Heel steil met een soort grote traptredes. Niet echt handig op je racefiets. Beneden aangekomen bleek dat ik er makkelijk omheen had kunnen fietsen. Maar goed, de beentjes konden het goed aan na de rustdag. Cuenca uitgefietst en dan merk je dat je in een heel ander landschap terecht bent gekomen. Uitgestrekte akkers. Heuvelachtig, roodgetint landschap. Uitgestrekt en uitgestorven. Na een klim ging dit weer over in een bosrijk gebied en vervolgens reed ik een kloof binnen waar diverse mensen bezig waren op de wanden de bergsport te beoefenen. Net buiten de kloof in het dorpje Valera de Abajo op het dorpspleintje onder een boom op Adri gewacht. Ik zat een beetje het dorpsleven te bekijken en wat te appen en mijn mail te bekijken. Heel toevallig had ik een berichtje van de postcodeloterij dat ik weer een prijs had gewonnen. Ja hoor, dit keer een beker Ben & Jerry's ijs. 😀

Na een half uurtje kwam Adri. Er was een bar restaurant dus geïnformeerd of we wat konden eten. Dat was geen probleem. Het zag er van de buitenkant niet uit maar dan loop je door naar achteren en kom je op een schitterend buitenterras. Een druif, die daar al tientallen jaren moet staan, heeft het terras als het ware overkapt en zorgt voor heerlijke schaduw. Heerlijk hapje gegeten. Daarna moesten we toch nog aardig klimmen om een col over te gaan. We kwamen langs de poort van een van de grote Spaanse Finca's, een landgoed van een grootgrondbezitter. Behalve de poort en het hekwerk langs het landgoed zie je verder niets van bebouwing. Alles ligt verscholen achter de bomen. Weer veel windmolens gezien en ook velden vol met zonnepanelen. We vragen ons af waarom Spanje niet veel meer zonne-energie heeft. Bij particulieren hebben we nog geen zonnepanelen op huizen zien staan. En dit zijn de eerste grote velden die we gezien hebben. We hebben het er wel eens met Nel en Jeroen over gehad maar we weten niet meer precies wat nou de reden is. Geen infrastructuur? Geen subsidie?  Zon is er genoeg. In Andalusië hebben ze, geloof ik, wel 300 dagen zon per jaar. 

Lekker doorgefietst en rond 18.00 uur zijn we gearriveerd in Casa Lucinio. Weer wat anders dan kamperen want we hebben een prachtige kamer in een schitterend ingericht oud huis. We kunnen hier ook een lichte maaltijd nuttigen dus dat doen we maar. We verblijven even buiten Alarcón in Valhermoso de la Fuente, een klein dorp. Wat zitten we al diep in Spanje. We zijn nu op de hoogte van Valencia, ver in het binnenland. 

Etappe 31. Cuenca - Alarcón: 92 km.

Totaal: 2798 km.