Koude Col

Vanochtend een heerlijk ontbijt met eigengebakken brood, jam van wilde peren en van wilde bramen, crème brulée etc. We zaten in de huiskamer van de B&B eigenaren te ontbijten. Schatten van mensen. Uitgezwaaid door hen en vast van plan nog eens terug te komen om van deze weldadige plek te genieten, zijn we teruggereden naar le Cheylard, om de route weer op te pakken. Deze keer gingen we samen vertrekken om de col de Mézilhac te beklimmen. We vertrokken bij een temperatuur van 11 graden Celsius. Het begon al snel te regenen. Gelukkig konden we halverwege de 23 km lange klim even schuilen in een café. Weeronline geraadpleegd maar het had weinig zin om lang te wachten. Het regengebied ging gewoon langdurig over ons heen.... Pech dus maar regen zijn we inmiddels wel gewend. Na een warm bakje koffie zijn we uiteindelijk weer opgestapt. 'La Facteuse' begroette ons hartelijk toen we naar buiten liepen en riep ons na dat ze niet graag in onze schoenen stond. Nou ja, daar moet je het dan maar mee doen. Gestaag verder geklommen waarbij ik toch wel last kreeg van 'fata morgana's'. Waar blijven die zinderende olijfboomgaarden? Zie ik nog echt geen palmbomen? Toen ik voorbij het dorp Sardige fietste dacht ik direct aan heerlijk geroosterde Spaanse sardientjes! Maar met gewoon maar doorfietsen kom je er vanzelf. Boven op de col, waar het 6 graden was, natuurlijk een foto gemaakt en vervolgens het café ingedoken. Warme thee gedronken en ravioli gegeten. We werden wat meewarig door personeel en gasten aangekeken. Of we niet beter konden gaan skieën? 

Maar we laten ons niet klein krijgen. Na weer warm geworden te zijn is Adri terug afgedaald om de auto op te halen en ik ben aan de andere kant van de berg afgedaald. Het was ondertussen droog geworden maar het wegdek was nat dus voorzichtigheid was geboden. Maar wat had ik het koud. Bijna geen gevoel meer in mijn tenen. Een paar keer ben ik gestopt om mijn spieren wat los te maken en te bewegen. Na ongeveer 23 km afdalen werd het vlak en met redelijk de wind in mijn rug kon ik flink doorfietsen. Langs de rivier de Ardèche (waar ik ooit nog eens gekajakt heb).  Het weer werd steeds beter en met mijn warme fietskleren aan kreeg ik het toch warm! Over uitersten gesproken.

Het kostte Adri de nodige tijd om met de auto ook de col over te gaan en naar de plaats van bestemming te rijden. Daarna de fietsen op de auto gezet en naar onze B&B met table d'hôte gereden. Prachtig gerenoveerd, voortreffelijk gegeten. Zelfs een hele fles wijn gedronken maar we vonden dat we dat toch echt verdiend hadden. Nog 1 dag fietsen en dan houden we een dag rust. Donderdag treffen we dan Frans en Ginny die op de terugweg uit Spanje zijn. Zij gaan vrijdag onze auto naar Vias brengen zodat we vrijdag de hele dag samen kunnen fietsen. We kijken daar naar uit! En Ginny, een massage van jou als fysiotherapeut (had Frans aangeboden) zie ik helemaal zitten, zeker na vandaag! 

Vandaag wil ik als einde van het dagelijkse blog graag Joop Zoetemelk parafraseren: 'Alora is nog ver'.

Dagetappe 15. Le Cheylard - Berrias: 100 km 

Totaal: 1486 km