Spaans Facebook

Vandaag een korte etappe van 56 km want er moest over drie bergen gefietst worden en 1100 hoogtemeters worden overbrugd. Eerst nog even in Alcaraz rond gekeken. Een prachtige Plaza Mayor. Daarna heeft Adri de derailleurs goed afgesteld want die ratelden een beetje. Bij klimmen moet je goed kunnen schakelen, dat is essentieel om door te blijven gaan, ook al heb je een helling van 10 procent. 
We kregen nog een stuk tortilla mee voor onderweg. Die was over van de maaltijd van gisteren en omdat we niet eerder zo'n lekkere tortilla hadden gegeten, bereid met olijfolie van olijven van hun eigen oogst, hebben we gevraagd of we het restant de volgende dag mee mochten nemen op de fiets. Dat vonden ze heel leuk, geen probleem dus. 
 
Samen op de fiets vertrokken. Adri zou op de top van de tweede berg weer omdraaien om de auto op te halen. Direct het dorp uit begon het al flink te klimmen. We waren nog niet echt warm gedraaid. Maar goed, met deze temperaturen ben je snel warm dus in een rustige cadans naar het eerste dorpje gefietst. In Vianos zijn we gestopt voor een kopje koffie. Het café hing vol met foto's van de jacht op wilde zwijnen. Volwasssen mannetjes hebben twee enorme slagtanden die als trofeeën waren tentoongesteld aan de wand van het café. 
Er zat nog een vrolijk oud mannetje op het bankje voor het café en die wilde wel weten waar we naar toe gingen. In ons gebrekkige Spaans uitleg gegeven. Hij wees naar mijn kuiten en ik begreep dat hij vond dat die er wel mochten zijn. Het liefst had hij daar even aangezeten maar dat ging me toch echt te ver. Er blijven grenzen.

Na het dorp ging de klim, overigens over super mooi strak asfalt, gestaag verder. Er reden bijna geen auto's want er is een kortere verbinding tussen Alcaraz en Riópar. Op een gegeven moment reden we door een soort maanlandschap. Heel bijzonder. Lekker afdalen over deze weg om aan de volgende klim naar de col te beginnen. Boven de traditionele foto gemaakt waarna we beiden aan de verschillende kanten van de berg zijn afgedaald. Onder aan de berg aan mijn kant was het gedaan met het mooie asfalt. De weg werd vreselijk slecht. Het leek wel Italiaans asfalt! Opletten geblazen en dan maar af en toe afstappen om van het uitzicht te genieten. Wanneer de weg echt met haarspeldbochten tegen de berg kronkelt dan weet je dat het steil is maar ik ben goed boven gekomen. En toen kreeg ik de beloning: het uitzicht op de bergen van Andalusië die opdoemen achter de bergen van de Sierra de Alcaraz. Schitterend! 
Voorzichtig afgedaald. Dat valt echt niet mee bij zo'n slechte weg. Ik moest een paar keer stoppen om mijn verkrampte handen en nek wat los te masseren. Adri was zelfs eerder in Riópar dan ik en stond al op de uitkijk! Prima hotel, geen plaatsje om over naar huis te schrijven. Uitrusten, eten, bloggen en morgen weer verder.

Ik ging nog even op facebook kijken op 'Via Verde de Sierra de Alcaraz'. De boswachter had gisteren foto's van ons genomen voor de Facebookpagina van deze organisatie. En ja hoor, daar staan onze foto's met begeleidende Spaanse tekst. Wel heel grappig om ons daar te zien staan.  

Etappe 34. Alcaraz - Riópar: 56 km.

Totaal: 3018 km.