Tomatenkwast

27 september vandaag. De verjaardag van mijn moeder die in 2004 zo onverwachts is overleden. Het blijft een gemis. Wat zou mijn moeder het ook fantastisch hebben gevonden dat wij deze reis ondernemen. In gedachten reist ze met me mee en denk ik extra aan haar vandaag. 27 september is ook de verjaardag van mijn schoonzus Marijke dus haar heb ik vanochtend gebeld om te feliciteren. Later op de dag natuurlijk ook met mijn vader gebeld. Vanochtend ontbeten in het restaurant van het hotel tussen een groep bejaarde Spaanse vakantiegangers. Het was een drukte van belang. We konden brood roosteren en er stond een kan met gepureerde tomaten. Dat smeren de Spanjaarden door middel van een grote kwast op hun getoaste boterhammen en besprenkelen dit met olijfolie. Eerst wat brood met vleeswaren gegeten. Daarna op zijn Catalaans aan de slag met de tomatenkwast. Het smaakte eigenlijk heel goed maar we zouden het zelf niet verzinnen bij het ontbijt. Vandaag weer samen vertrokken want het interessantste deel van deze etappe lag in de eerste helft. Direct buiten het dorp begonnen we al met een pittige klim gevolgd door een mooie afdaling. Eigenlijk ging dat de hele dag zo door, klimmen en weer dalen. Schitterende uitzichten. In het boekje staat ergens beschreven: 'De weg stijgt meedogenloos door; mooie uitzichten op de vallei zijn je beloning'. Er zat vandaag geen vlak stuk bij. We komen regelmatig wielrenners tegen. Het is bekend dat veel wielerprofessionals wonen in Girona of omgeving. Vanwege het klimaat en de omgeving om goed te kunnen trainen. Adri werd in een afdaling ingehaald door een groepje van drie renners die er alledrie uitzagen als Alberto Contador. Even heeft hij in hun spoor kunnen volgen, maar dat ging toch veel te snel. Al gauw waren zij uit het zicht verdwenen. In Viladrau op een prachtig Spaans pleintje koffie gedronken en een broodje gekocht. Even verderop is Adri omgedraaid en ben ik verder gegaan naar Manresa. Het viel niet mee om het appartement in de oude binnenstad te vinden. Voor Adri met de auto was het helemaal een ramp. Weer overal eenrichtingsverkeer. Uiteindelijk kon ik hem het juiste adres van de parkeergarage tegenover het appartement doorgeven en is het weer gelukt. Het werd nog wel een heel gesleep met onze bagage: uit de auto door de parkeergarage, dan in de parkeergaragelift, vervolgens over een lange loopbrug, door de hal van ons gebouw, de lift in naar onze etage. We hebben ons voorgenomen om geen accommodatie meer ergens in een binnenstad te zoeken. Eigenlijk wisten we niet dat Manresa zo groot is. We hadden nog nooit van deze stad gehoord. Maar goed, we hebben een mooi uitzicht uit het appartement en om de hoek hebben we op een schitterend pleintje een biertje gedronken maar in het vervolg zoeken we accomodaties in kleine dorpjes met parkeergelegenheid.....

Etappe 22. Sant Hilari - Manresa: 84 km.
Totaal: 2099 km.